Laatste hoofdstuk van Midden-Amerika

Het is hoog tijd om al mijn aantekeningen weer eens onder de loep te nemen en dit uit te werken, zodat jullie naast alle foto's een nog beter beeld krijgen van wat de kleine meid allemaal uitspookt aan de andere kant van de wereld. Honduras was de plek die door veel reizigers wordt overgeslagen en dit was voor eigenwijsie één van de redenen waarom ik hier juist heen wilde. Hoe zal ik Honduras samenvatten? Ruïnes, een overvloed aan pollo (kip), blanke attractie en duiken (over de walvishaai wil niet meer praten). Hoe zal ik de welgevreesde mensen samenvatten? Gigantisch lief, ijdel en nieuwsgierig. Deze mensen, in combinatie met de natuur, maakten mijn verblijf in Honduras extra speciaal, omdat zij mij dat onaangetaste gevoel gaven wat ik in heel Midden-Amerika nog niet echt gevoeld had.

Hoewel ik lang opzoek was naar deze ervaring, ben ik toch vlot mijn weg gaan maken naar Nicaragua. De eerste dag wilde ik gelijk goed inwijden door van een vulkaan te racen. Een inmens groot, heet pak zou mij beschermen tegen de hete ondergrond en met een charmante bril bleven mijn ogen steenvrij. Benen in de lucht, lijf naar achter en het board doet de rest, KIKKUH! De veilige benedenkomst vierde ik met mijn nieuwe, Nederlandse vrienden. Ik belandde in een warm bad vol gezelligheid, vertrouwen en rum. 3 weken lang verkenden we het beeldschone Nicaragua dat bestaat uit voornamelijk (actieve) vulkanen. Na onszelf tegoed gedaan te hebben aan al het moois wat moeder natuur ons te bieden heeft, besloten we dat het tijd was voor wat meer leven in de brouwerij. Sunday = funday en dat hebben de Amerikanen weten te introduceren bij een surfstadje. Geef ze 3 verschillende zwembaden en liters drank, dan weet je zeker dat het een ordinair, maar stiekem heel leuk, feest wordt. We hebben het geweten: ontbijten met rum, laveloze mensen op straat vinden nog vóór dat je normaal gesproken naar de fles durft te grijpen én een flinke kater de volgende dag. MAAR het was leuk. Voor 1 keer ;) Uitbrakken deden we in stijl op een idyllisch eilandje waar je je eigen fruit en kokosnoten kan plukken/vangen. Je snapt natuurlijk wel dat je met een smeermes wat uurtjes bezig bent om de kokosnoot open te krijgen. Geduld en doorzettingsvermogen wordt beloond, want verser krijg je ze niet.

Na veranderd te zijn in Robinson Crusoe dachten we dat we onszelf wel nog meer konden bewijzen in de natuur: the jungle van Costa Rica! Think twice: krokodillen zijn iets anders dan krabbetjes, dus we besloten ons koest te houden in een boot en mét gids. Eindelijk vonden we wildlife waar we al een tijdje op hoopten en dat helemaal afgesloten van de buitenwereld. Krokodillen dus, kaaimannen, luiaards, toekans maar helaas weinig insecten en reptielen in verband met de droogte. De zoektocht lieten we even achterwege, want de Costa Ricaanse prijzen zijn niet mis. Op naar de laatste bestemming in het centrale, Panama.

Ik kon nog even genieten van de Nederlandse gezelligheid op onze laatste gezamenlijke bestemming in Bocas. Van de meiden hadden we helaas al afscheid moeten nemen, dus ik was one the guys. Lekker chillen aan het water, bootje varen, feestje vieren en nog meer chillen. Terwijl zij jammer genoeg hun terugweg naar Nederland moesten maken, ben ik tóch nog gaan zoeken naar wat vieze beestjes middenin de jungle van Panama, vlak bij de plaats waar Lisanne&Kris 2 jaar geleden verdwenen zijn. Wat er zich afgespeeld heeft blijft voor velen een raadsel, waaronder de lokale jagers. Aangezien de meiden 5 kilometer bij hun dorpje vandaan zijn gevonden, zijn ze zo boos dat ze de eerste 72 uur van de vermissing niet mochten zoeken. Met zekerheid konden de lokalen zeggen dat ze ze anders in leven hadden aangetroffen. Triest en bizar, wat als... De frustratie van een van de jagers was een drijfveer om ons in geuren en kleuren uit te leggen hoe te overleven in de jungle, zonder maar iets bij je te hebben: welke bomen geven parasietvrij water, welke bessen kan je eten, op welke bladeren kan je slapen, met welke insecten kan je je wonden dichten en uiteraard hoe je het snelst vuur kan maken. Razend fascinerend, ik hoop het alleen nooit nodig te hebben.

Hoewel alle landen die ik tot nu toe heb aangedaan me mooie dingen gebracht hebben, ben ik toe aan wat nieuws. Een nieuwe cultuur, nieuwe natuur, nieuwe mensen en nieuwe avonturen. Morgen ga ik per boot van San Blas naar Colombia, waar ik 4 dagen over zal doen. Zelf vis vangen, slapen in hangmatjes, kampvuur maken en nog veel meer nieuws. Wellicht komen de survivaltips toch nog van pas ;)

To be continued...